woensdag 27 december 2017

Eindejaarsvragen 2017

Je houdt ervan of je haat het, maar het eindejaar is een moment waarop veel mensen terugblikken op de voorbije 12 maanden. Ook op dit blog is er geen ontsnappen aan. Sinds 2014 schotel ik mezelf een aantal vragen voor over mijn leesgedrag. Wat heb ik het voorbije jaar gelezen? Welke boeken wil ik het komende jaar beter leren kennen? Naar welke publicaties kijk ik uit? Dit zijn mijn antwoorden op de eindejaarsvragen van 2017. 

1. Wat is het beste boek van 2017?
2017 is het jaar waarin ik verliefd werd op dunne boekjes, zoals 84, Charing Cross Road van Hélène Hanff, Some Flowers van Vita Sackville-West en A Child's Christmas in Wales van Dylan Thomas. Lezen doe ik vooral op de trein. Dunne boekjes zijn handig om mee te nemen in mijn rugzak. Ik lees en herlees ze ook vaker dan turven van 500+ pagina's. Misschien is dat wel de reden waarom Ulysses in de casa Mertens voor het zoveelste jaar op rij ongelezen in de kast is blijven staan.

Maar bon, ik wijk af. De boeken die ik in 2017 las en die me het meest bijbleven zijn:
Fictie: Ik kom terug van Adriaan van Dis, een boek waarin hij de relatie met zijn koppige, bejaarde moeder met het mes van de fictie fileert.
Non-fictie: Briefroman van Juli Zeh, een schrijfcursus met roman-allures (schrijvershumor inbegrepen).
Poëzie: Het moet nog ergens liggen van Joke van Leeuwen, omdat deze bundel zo ongegeneerd speels durft te zijn.
Essay: Ways of curating van Hans Ulrich Obrist, voor wie wil weten hoe je een wereldvermaarde curator van tentoonstellingen wordt.

2. Welk boek verdient in 2018 een tweede kans?
Wordt de Brits-Caraïbische schrijfster Jean Rhys nog gelezen? Ik vrees van niet. Ik leerde haar kennen via Stet, een non-fictie boek waarin Diana Athill terugblikt op haar carrière als redactrice. Ze begeleidde Rhys bij het schrijven van Wide Sargossa Sea, een prequel en antwoord op de roman Jane Eyre van Charlotte Brontë. Een goeie vriendin van me bleek een fan van Rhys. De drie oude, vergeelde boekjes van Rhys die ik via haar kon lenen, las ik op enkele weken tijd uit. 

De hoofdpersonages in Rhys' romans zijn in regel misbruikte vrouwen van middelbare of oudere leeftijd die in armoede leven. Ze schrijft hun verhalen zonder toeters en bellen neer. En dat past perfect bij het leven dat ze leiden. De vrouwen houden zich op aan de rand van de maatschappij en  koesteren slechts één verlangen: verdwijnen. Als ze sterven, zal iedereen hun naam snel vergeten. En toch zijn ze, als het erop aankomt, tijdens het leven altijd de klos. Ze worden betast, beroofd en verkracht. Toegegeven, vrolijk word je er niet van, maar verdorie wat zijn die romans knap geschreven! Wie een blik op de biografie van Rhys werpt, kan alleen maar concluderen dat haar eigen leven vaak als inspiratiebron diende.

Als je in 2018 één boek leest, lees dan Good Morning, Midnight, een typisch verhaal van Rhys over een oudere vrouw die in de smoezelige straten, cafés en hotelkamers van Parijs probeert te verdwijnen.

3. Welk boek wil ik in 2018 zeker lezen?
Eind 2016 nam ik me voor de oeuvres van Edith Wharton, Eudora Welty en Dorothy Parker te verkennen. Daar is niets van in huis gekomen. Op Goodreads nam ik me voor in 2017 88 boeken te lezen (of 1,5 boeken per week, een bizar getal nu ik dat hier zo droogjes zie staan), en ook dat is niet gelukt. Ik wil deze vraag dit eindejaar dan ook met enige voorzichtigheid benaderen ...
Gelukkig waren er ook voornemens die ik niet onder de mat hoef te vegen. Het lukte me bijvoorbeeld om eindelijk Alice in Wonderland van Lewis Carroll en On Photography van Susan Sontag te lezen. Twee aanraders voor wie houdt van bizarre sprookjes of boeiende reflecties over fotografie. 

Voor mijn leesvoornemens voor 2018 gluur ik even naar mijn to read-lijst op Goodreads. Hoog op mijn prioriteitenlijst staan: 
Fictie: de kortverhalen van Clarice Lispector.
Non-fictie: De kennismaking van Nicolien Mizee.
Poëzie: Grond van Idwer de la Parra.
Essay: Vuile lakens van Anaïs van Ertvelde en Heleen Debruyne.

In 2018 wil ik 60 boeken lezen of 1,15 boeken per week. Want wat is het leven zonder voornemens, boeken of getallen na de komma? 

Wil je weten welke boeken ik in 2017 allemaal heb gelezen? Ga naar mijn leeslijst of check mijn profiel op Goodreads

Welke boeken wil jij volgend jaar lezen? 
Nog te lezen boeken
Tja ...

3 opmerkingen:

  1. Ik zal je lijstjes opslaan. Begin eerstdaags aan Nicolien. Las afgelopen week Zweedse laarzen van H.Mankel, over een ouder wordende man die zich heeft teruggetrokken op een rotseiland aan de Zweedse kust. Indringende beschrijvingen van het landschap: de zee, de wolken, de wind en de regenvlagen, de fauna en flora van de 'scheren', de kleine bijna onbewoonde kusteilandjes, die alleen door handige manoeuvers met kleine roei- en motorbootjes kunnen worden bereikt, de vreemde bewoners van de vissersdorpjes, de haven enz. Frederik, het hoofdpersonage, neemt elke dag een ijskoud bad in zee. Hij lijdt aan chronische slapeloosheid.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat klinkt erg Scandinavisch. Ik geef toe dat ik me zelf de laatste jaren minder tot die literatuur aangetrokken voel. In het verleden heb ik een overdosis gehad (of gelezen). Sjón blijft wel een favoriet.

      Ik ben benieuwd naar je bevindingen over Nicolien. Ik lees het boek traag uit om er extra hard van te kunnen genieten.

      Verwijderen
  2. Heel andere sfeer natuurlijk dan in een van mijn lievelingsboeken: Diana Athill, 'Goed oud'. Diana is verfijnd en waardig, en humoristisch ook. In Zweedse laarzen gaat het er ruig aan toe. Mensen geven mekaar af en toe een mot.

    BeantwoordenVerwijderen