(Zijn) Haar

Het onweer houdt aan

met langgerekte donders,

regen – en stiltes;

een gevorkte bliksemflits

slaat in, pure willekeur.

Ze onttrekken zich

aan volksgezegdes, leven

van ons afgewend;

vleermuizen vinden een weg

in wat ons ongewis blijft.

De kaalkop ontwaakt. De laatste druppels van een verschrikkelijke bliksemnacht tikken tegen het raam. Zijn buik gromt, zijn maag verlangt naar brood en bananen. Zo begint een maandagochtend.

Blindelings doet hij het licht in de badkamer aan. Hij neemt zijn tandenborstel en laat hem onmiddellijk vallen. In de spiegel ziet hij een hoofd met haar, veel haar, lang en zwartgekleurd. Hij woelt en kneedt erin met zijn handen.

Hij kan het niet geloven: hij, met zoveel haren!

Hij kan het föhnen, kleuren of er een staart van maken met een haarspeld. Hij wil ook de haren, met één handbeweging, over zijn schouder flippen en daarna verleidelijk knipperen naar zijn spiegelbeeld.

Maar hoe zal hij, in hemelsnaam, al die haren wassen en drogen? Leven met een risico op gespleten punten en niet te kammen knopen? Was het kapsel maar afneembaar als een pruik, te schikken op het hoofd van een star kijkende pop van een kappersleerling. Doch de haren zijn zo echt als de krullen van zijn vrouw. Haar weken bestaan slechts uit verdomd goede haardagen.

Hoor hem rommelen in de kastjes, hoor hem verlangen naar de geruststellende zoem van de tondeuse. Toch twijfelt hij om met de mesjes in de haren te graven.

Maar het moet, zegt hij tegen zichzelf. Het moet.

Want wassen is onbegonnen werk.

Hij wikkelt de haren om zijn lijf en sluit zijn ogen ter voorbereiding op een kortstondige winterslaap. Straks wil hij ontwaken met een knikker die in de spiegel blinkt.

Maar de haren worden tijdens de slaap ongemoeid gelaten.

De vrouw met de krullen ontwaakt. Ze heeft vast en diep geslapen. In de badkamer schrikt ze van de haarbal ter grootte van haar man. Hij zet in en uit, in en uit zoals een vleermuis in de winter, ondersteboven, die zelden en uiterst nauwgezet

                                                                                                                                                 ademhaalt.


Het kortverhaal (Zijn) Haar verscheen in De vleermuizen vliegen uit, een verzamelbundel samengesteld door Simon Buschman. Hij schreef meer dan honderd tanka's rond het thema vleermuizen. Hij vroeg een rits auteurs om twee tanka's te kiezen en hierbij een kortverhaal te schrijven.