dinsdag 31 maart 2015

In plaats van een roman (een mikmak)


Wij mikmakkers

België is een architecturale mikmak; een appartementsblok uit de seventies staat naast een haciënda staat naast een zwarte kubus staat naast een fermette met veranda. Apenbomen zorgen voor een rode draad in de chaos. Om de zoveel huizen staat er in de voortuin een exemplaar te pronken. Niemand plant ze tegenwoordig nog. Belgen houden niet van bomen, las ik in een interview met een tuinarchitect. Ze nemen het licht weg, zijn vuil en hinderen de buren.

Hipsters hebben de apenboom nog niet aan de boezem of de baard gedrukt. Ze doen aan guerrilla gardening, oogsten vergeten groenten en zetten sanseveria's voor het raam. Ik word al moe van het idee. Doe mij maar de tuin van mijn ooms, tantes en grootouders. Zij waren hipsters zonder het te weten. In hun tuinen kreeg een bloem een plek omdat er nog plaats was, bleef een boom staan omdat hij er al zolang stond en groeiden jaar na jaar dezelfde aardappelsoort, kropsla en bonen.

Serendipiteit

Mijn leven is een mikmak. Ik laat mijn schoenen achter waar ik ze heb uitgetrokken, laat vuile koffiekoppen in de buurt van mijn computer staan, gooi gedragen kleren op een hoop in de kast en bouw overal boekenstapels. De mensen met wie ik heb samengeleefd werden (en worden) er gek van. Toch slaag ik er beter in dan de gemiddelde poetskoning of -koningin om spullen terug te vinden, tenzij de royals zich met mijn spullen hebben bemoeid.

Raak ik het overzicht kwijt? Dan is het tijd om op te ruimen. Al verschil ik vaak van mening met de gekroonde hoofden over de definitie van opruimen. Voor ordenen ben ik te vinden, voor stofzuigen en dweilen iets minder. Van stof gaat niemand dood. Mikmak gaat hand in hand met serendipiteit, en serendipiteit triggert creativiteit. Een opgeruimd huis is dood. De cover van een blad op de salontafel, een beschimmeld stuk pizza in de koelkast of een verfrommeld kassaticket in een rugzak; daarin zit het begin van een dagdroom, een verhaal of een glimlach.

Een dossier, een moodboard, een project

Na meer dan dertig jaar neemt mijn moeder afscheid van haar appartement in de buurt van het treinstation. Nu ze met pensioen is gegaan hoeft ze niet meer op wandelafstand te wonen van sporen die haar op minder dan een kwartier naar het centrum van de hoofdstad brengen. Ik vroeg haar welke meubels ze mee zou nemen, welke ze van de hand zou doen, in welke kleur ze de muren zou verven en voor welke stijl ze ging. 'Verhuizen mama,' zei ik, 'dat is een project. Je moet er goed over nadenken.'

Ze moest een dossier aanmaken waarin ze artikels en foto's verzamelde die haar aanspraken. Het kon dienen als basis voor een moodboard, een beeldcollage die op haar beurt als uitgangspunt gold voor een bezoek aan meubelzaken en verfwinkels. Mijn moeder werd er stil van. Aanvankelijk was ze van plan al haar meubels gewoon mee te nemen. De inhoud van de kasten zou ze in dozen steken die ze op het nieuw adres weer zou leegmaken.

Een dossier, een moodboard, een project (bis)

Niet zo gek lang geleden bezorgde ik mijn poetsende medemens een column over de kracht van rommel, maar wanneer ik mijn eigen moeder ongevraagd advies verleen, zondig ik tegen alle principes die daarin uit de doeken worden gedaan. Het is niet anders met mijn tuinplannen. De onaangeroerde lap gras die aan mijn voeten ligt, mag ik niet verknallen. Ik moet plannen, mijn voorkeuren en spinsels in een haalbaar project gieten, een dossier samenstellen, een moodboard maken en pas daarna naar een tuincentrum gaan.

Ik wil dat mijn tuin eruitziet als een georganiseerde mikmak. En dat, fluisterde het gezond verstand me in, bestaat jammer genoeg niet. Ik begin opnieuw. Ik schop de blogs, bladen, kranten en televisieprogramma's uit mijn tuin. Ze zijn verrukkelijk om naar te kijken, maar met hun hulp lukt het me niet. Ik sta open voor jouw suggesties en stekken. Laat ze achter op mijn lap gras als een uitgeschopte schoen, een vuile kop koffie, een gedragen kledingstuk of een half uitgelezen roman.

Lees ook:
Geen tuin
Veel tuinen
Een bibliotheek

Geen opmerkingen:

Een reactie posten