vrijdag 22 augustus 2014

Francine Prose - Scent of a Woman's Ink

Vorige week liep ik rond in een zo goed als lege Bozar met kaartjes voor Woman. The feminist avant-garde of the 1970's in mijn hand. De expo toont 450 werken van 29 kunstenaressen. De vrouwen die hun feministische boodschap met een scheut humor brachten, bleven me het meest bij, zoals de zwangere schoen van Birgit Jürgenssen en de tapp- und tastkino van Valie Export.

De tentoonstelling zindert na in een essay van een veel recentere datum. In 1998 verscheen Scent of a Woman's Ink van de Amerikaanse schrijfster Francine Prose in Harper's Magazine. De strijd van de feministes in Bozar is ondertussen - deels - gestreden. Toch zijn we er nog lang niet. Prose zegt:

But some of us can't help noting how comparatively rarely stories by women seem to appear in few major magazines that publish fiction, how rarely fiction by women is reviewed in serious literary journals, and how rarely work by women dominates short lists and year-end ten-best lists.

Een vaststelling die ook vandaag nog voor Nederlandstalige schrijfsters geldt. Op de laatste shortlists van de Gouden Boekenuil, de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs staan vijftien mannelijke en twee vrouwelijke auteurs. De drie prijzen werden telkens door een man gewonnen. Kunnen vrouwen niet schrijven? Of zijn hun romans inferieur aan die van mannen? Je zou het bijna gaan geloven.

Bij het lezen van romans ontsnappen we volgens Prose niet aan vooroordelen. Vrouwen worden met zachtheid geassocieerd, mannen met het tegenovergestelde. Door stukken proza van vrouwen en mannen naast elkaar te leggen, toont ze dat vrouwen hard kunnen schrijven, en mannen zacht.

But there is no male or female language, only the truthful or fake, the precise or vague, the inspired or the pedestrian. 

Een auteur is nooit zomaar hard of zacht. Hij of zij hanteert een stijl die het best bij het verhaal aansluit. In mijn boekenkast staan schrijvers en schrijfsters keurig naast elkaar. Goede boeken worden zowel door mannen als door vrouwen geschreven. Beide geslachten hebben meesterwerken en absolute troep op hun naam staan.

If, in the future, some weird cataclysm should scramble or erase all the names of authors from all the books in all the libraries, readers may have trouble (...) telling whether Emma Bovary and Hester Prynne were created by women or men. The only distinction that will matter will be between good and bad writing.

Het volledige essay Scent of a Woman's Ink van Francine Prose lees je hier.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten