vrijdag 1 december 2017

Af en toe een fragment - Lieke Marsman

Voor niet-depressieve mensen zorgt tijd ervoor dat nare gebeurtenissen voorbijgaan, dat hoop mogelijk is, dat je vol nostalgie kunt terugblikken op een zorgeloze zomer ... maar wie depressief is kan de mogelijkheid tot verandering die tijd met zich meebrengt niet goed meer ervaren. In een depressie zijn alle ervaringen op. Er is nog maar één ervaring over: die van het niet-ervaren, een lange weeïge brij van hetzelfde. Als gevolg hiervan wordt het lastig om beslissingen te nemen, omdat je voor het nemen van beslissingen een bepaalde vooruitziende blik nodig hebt: welke voor- of nadelen levert de beslissing je in de toekomst op? Sommige mensen omschrijven het alsof de tijd voor hen stilstaat: ze nemen waar dat de tijd voor de rest van de wereld doorgaat, maar het lijkt alsof zij zelf van die tikkende tijdswereld uitgesloten zijn. Het ultieme leven in het moment, zou je kunnen zeggen. En teven de reden dat ik leven in het moment háát.

Fragment uit Het tegenovergestelde van een mens van Lieke Marsman.

4 opmerkingen:

  1. Toch wel een heel bijzondere omschrijving van depressiviteit. Voor mij is depri zijn een ervaren van TEVEEL beweging, van tijd die niet stilstaat (want als de tijd stilstaat, dan heb je eindelijk de gelegenheid om iets te doen, de tijd wacht op je en je hoeft je niet te haasten).

    de kunst is natuurlijk om vanuit de chaos opnieuw 'iets' af te zonderen, een droom of een gedachte of een concreet gebeuren... en je daar aan op te trekken en daaraan verder te borduren tot je weer een vlot hebt 'geweven' waar je weer kunt op drijven, de toekomst tegemoet. breien en borduren en weven als therapie, haha, blij dat ik een vrouw ben.

    alhoewel ik grote bewondering heb voor mensen die klaar en glashelder kunnen beslissen over de voor-en nadelen van hun attitudes, heb ik in mijn leven af en toe de chaos omarmd. in die chaos onstaan nieuwe ontwikkelingen die je mogelijk niet had kunnen vinden of realiseren als je leven helder en bijna zakelijk correct verloopt. desondanks, nu ik ouder word heb ik behoefte aan orde en degelijkheid, Is orde dan gelijk aan ouder worden - een plotse gedachte...

    Ik blijf dus liever, after all, nog altijd een beetje rock & roll ... en leve 'le bouleversement'.

    yasmin

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik ga ervan uit dat er niet één weg is richting depressief worden. Te veel of te weinig prikkels, te veel of te weinig voeling met de tijd; het zal voor iedereen anders zijn. Ik publiceer het citaat van Lieke niet zozeer omdat ik het 100% eens ben met haar omschrijving, maar wel omdat ik het een interessante visie op depressief zijn vind.

      Ik word altijd een beetje ongemakkelijk wanneer de mindfulness-brigade de loftrompet blaast van leven in het moment. Uitkijken naar iets of iemand heeft zo ook z'n charmes en pleziertjes. Soms is het uitkijken naar iets - je voorstellen hoe iets of iemand zal zijn - interessanter dan de effectieve ontmoeting of gebeurtenis (die danig kan tegenvallen). Maar 'het ernaar uitkijken', dat pakt niemand van je af.

      Verwijderen
    2. Eigenlijk begrijp ik dat niet zo goed, leven in het moment. Jij wil het verlangen kennen, eerder nog dan effectief deel te nemen aan een ontmoeting. Ik wil mij optrekken aan 'le bouleversement'. Pas later besef ik dat iets of iemand mij uit de woeste golven heeft gered. Dat is een proces, een aaneenschakeling van momenten...

      Verwijderen
  2. sorry, af en toe een hoofdletter vergeten.
    vroeger schreef ik nooit hoofdletters in mijn stukjes. maar nu zit ik in een twijfeperiode... gebruik ik hoofdletters of niet? de chaos zal mij inspireren...

    BeantwoordenVerwijderen