Berlijn met voetnoten - Vlucht 1

Begin juli trok ik voor acht dagen naar Berlijn. Tijdens de trip hield ik een logboek bij. Dat leverde 29 notities op. De voetnoten voegde ik later toe. Vandaag notitie 7.

Vlucht 1

Ik ben niet tuk op vliegen. Als het kan, verplaats ik me liever te voet of met een trein. Ik krijg het op mijn zenuwen van het gedoe vóór en na een vlucht. Wat niet wil zeggen dat ik het vliegen zelf geweldig vind. Ik ken de verhalen van mensen die niets liever willen dan een paar vleugels. In hun dromen glijden ze als een arend door de lucht*. Dat verlangen is me totaal vreemd.

Als ik naar een vogel kijk, stel ik me nooit vragen bij zijn vliegkunsten. Wie ooit een slagpen van dichtbij heeft gezien, kan zich voorstellen dat de combinatie van veren en wind ervoor zorgt dat een vogel los van de grond kan komen. Toon me de vleugels en de motoren van een Boeing en ik word geen spatje lichtheid gewaar. Hoe is het mogelijk dat zo’n log ding in de lucht raakt, laat staan daar blijft hangen? Ben ik de enige die verwacht (hoopt?) dat net voor het opstijgen het hele circus wordt afgeblazen? Waarop de piloot  door de intercom zegt: ‘Het was maar een grapje. Dacht u werkelijk dat we naar boven gingen?’

* Mensen die vliegen in een droom willen vrij zijn van moeilijkheden, zegt Carl Jung. Volgens Sigmund Freud gaat de vliegdroom over een onderdrukt verlangen naar seks.