vrijdag 24 april 2015

Af en toe een zin

'Het gekke is dat ik fictieve herinneringen heb aan dit station', zegt hij. 'Het ging dicht jaren voor ik geboren werd, dus wellicht heb ik de verhalen van oudere mensen op een of andere manier verinnerlijkt en vervormd tot persoonlijke herinneringen. Het geheugen is onbetrouwbaar, maar op de een of andere manier zijn herinneren toch altijd waar.'

Fragment uit een interview in De Standaard der Letteren met Patrick McGuinness.

3 opmerkingen:

  1. herinneringen zijn ook gebonden aan de tijd. wat ik me nu herinner over een bepaalde gebeurtenis, een bepaald gevoel, is altijd anders dan wanneer ik het me herinnerde een paar dagen, weken, jaren, decennia geleden. of toch niet? heb ook het gevoel dat ik mijn herinneringen kan manipuleren..

    mijn herinneringen zijn wollig
    als ik moeite doe om ze me te herinneren
    lijkt het alsof ik mezelf een beetje dronken voer
    met een glaasje cognac
    nochtans doemen soms beelden en moves op
    zij onderbreken mijn gedachten,
    mijn handelingen, mijn gemoedsrust
    ik kan mij dan onmogelijk nog langer concentreren
    op dagelijkse beslommeringen
    als het soppen van lingerie in zeepwater
    of het bedenken van een kerstdiner
    ik ben mij ervan bewust dat ik op die momenten
    ogenblikkelijk terug wil naar het verleden
    ik wil tussenbeide komen, om het beter te doen
    dan toen. om fouten en stommiteiten
    dingen die ik zei, dingen die ik deed
    in de soft-rauwe grondtoon van mijn jeugd
    te herschikken. mijn herinneringen
    zouden warmer zijn, vriendelijker, menselijker
    ik zou me minder moeten schamen
    over mijn egoïsme
    ik zou mensen minder hebben gekwetst
    en zelf ook minder kwetsuren hebben opgelopen
    herinneringen drijven bijna altijd
    in een schuimig bad van melancholie
    zij lijken sterk op het gevoel dat binnensluipt
    na een coïtus, een mengeling
    van onbehouwenheid en oneindige zachtheid,
    een soort kloppend nazinderen van lacherigheid
    wellust, tederheid, onstuimigheid
    stomende levenskracht enz

    zoen

    yasse

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Je verandert. Je interpretatie van de feiten verandert. Hoe het echt was, vergeet je. Maar, wat is echt? De realiteit of de herinnering? Je vult de gaten op. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Je probeert van je verleden een steekhoudend verhaal zonder onderbrekingen te maken.

      Verwijderen
  2. tweet

    in het achtertuintje of koerke
    (het was een volle wittenwolkendag)
    het geluid van roekoeënde duiven
    het aanhoudende getoeter van auto’s
    op de laan blaffende honden
    een huilend kind

    herinneringen

    ik zag hoe mijn vader voorzichtig
    een preistronk uit de grond wroette
    hij stroopte de gele buitenbladen af
    hij pelde de prei met zachte gebaren
    toen wist ik hem teder een man

    in de basiliekstraat plaatste
    een vrouw haar delvauxke ostentatief
    tussen haar borsten en de mijne
    in haar appartement aan zee had ze
    een afspraak met de kolonel

    Sunday, March 15, 2015

    BeantwoordenVerwijderen