'Het gekke is dat ik fictieve herinneringen heb aan dit station', zegt hij. 'Het ging dicht jaren voor ik geboren werd, dus wellicht heb ik de verhalen van oudere mensen op een of andere manier verinnerlijkt en vervormd tot persoonlijke herinneringen. Het geheugen is onbetrouwbaar, maar op de een of andere manier zijn herinneren toch altijd waar.'
Fragment uit een interview in De Standaard der Letteren met Patrick McGuinness.
herinneringen zijn ook gebonden aan de tijd. wat ik me nu herinner over een bepaalde gebeurtenis, een bepaald gevoel, is altijd anders dan wanneer ik het me herinnerde een paar dagen, weken, jaren, decennia geleden. of toch niet? heb ook het gevoel dat ik mijn herinneringen kan manipuleren..
BeantwoordenVerwijderenmijn herinneringen zijn wollig
als ik moeite doe om ze me te herinneren
lijkt het alsof ik mezelf een beetje dronken voer
met een glaasje cognac
nochtans doemen soms beelden en moves op
zij onderbreken mijn gedachten,
mijn handelingen, mijn gemoedsrust
ik kan mij dan onmogelijk nog langer concentreren
op dagelijkse beslommeringen
als het soppen van lingerie in zeepwater
of het bedenken van een kerstdiner
ik ben mij ervan bewust dat ik op die momenten
ogenblikkelijk terug wil naar het verleden
ik wil tussenbeide komen, om het beter te doen
dan toen. om fouten en stommiteiten
dingen die ik zei, dingen die ik deed
in de soft-rauwe grondtoon van mijn jeugd
te herschikken. mijn herinneringen
zouden warmer zijn, vriendelijker, menselijker
ik zou me minder moeten schamen
over mijn egoïsme
ik zou mensen minder hebben gekwetst
en zelf ook minder kwetsuren hebben opgelopen
herinneringen drijven bijna altijd
in een schuimig bad van melancholie
zij lijken sterk op het gevoel dat binnensluipt
na een coïtus, een mengeling
van onbehouwenheid en oneindige zachtheid,
een soort kloppend nazinderen van lacherigheid
wellust, tederheid, onstuimigheid
stomende levenskracht enz
zoen
yasse
Je verandert. Je interpretatie van de feiten verandert. Hoe het echt was, vergeet je. Maar, wat is echt? De realiteit of de herinnering? Je vult de gaten op. Opnieuw en opnieuw en opnieuw. Je probeert van je verleden een steekhoudend verhaal zonder onderbrekingen te maken.
Verwijderentweet
BeantwoordenVerwijderenin het achtertuintje of koerke
(het was een volle wittenwolkendag)
het geluid van roekoeënde duiven
het aanhoudende getoeter van auto’s
op de laan blaffende honden
een huilend kind
herinneringen
ik zag hoe mijn vader voorzichtig
een preistronk uit de grond wroette
hij stroopte de gele buitenbladen af
hij pelde de prei met zachte gebaren
toen wist ik hem teder een man
in de basiliekstraat plaatste
een vrouw haar delvauxke ostentatief
tussen haar borsten en de mijne
in haar appartement aan zee had ze
een afspraak met de kolonel
Sunday, March 15, 2015