Berlijn met voetnoten - Wiskunde 2

Begin juli trok ik voor acht dagen naar Berlijn. Tijdens de trip hield ik een logboek bij. Dat leverde 29 notities op. De voetnoten voegde ik later toe. Vandaag notitie 5.

Wiskunde 2

Met schaamrood op de wangen stel ik vast dat in mijn boekenkast de Duitse literatuur zwaar is ondervertegenwoordigd, en dan druk ik mezelf nog zwak uit. Ik bezit geen enkele titel van een Duitse schrijver. Geen boekenrug in zicht met daarop de naam van Brecht, Grass, von Goethe, Heine, Hesse of von Schiller. En ik wilde nog zo graag enkele Duitse klassiekers bovenop het stapeltje kleren in mijn koffer gooien.

Gaat het om een ongelukkig toeval of is er meer aan de hand? Op de middelbare school had ik een hekel aan Duits. Ook toen stond er vast en zeker een gemotiveerde docent voor me klaar die er alles aan heeft gedaan om me de finesses van lidwoorden, voorzetsels en naamvallen aan het verstand te brengen. Al die regels en schema’s zorgden ervoor dat ik het Duits niet meer zag als een taal, maar als wiskunde. Als taal verwordt tot een reeks regels, haak ik af.

Een andere reden voor mijn Duits-vrije boekenkast klinkt wel erg cliché: onbekend is onbemind. Mijn enige Duitse trip tot nu toe was naar het Zwarte Woud. Over de natuur daar geen kwaad woord, maar de architectuur en de folklore waren er zo over the top dat ik er lichtjes wee van werd in mijn maag. De dorpen zien eruit als koekoeksklokken en iedereen draagt er lederhosen en dirndls*. Het Zwarte Woud is een walking, talking & breathing schlagerfestival.

* De meeste mensen associëren geen lederhosen of dirndls met het Zwarte Woud, maar wel de Bollenhut, een hoed van wel twee kilo die enkel door vrouwen wordt gedragen. Op de hoed staan veertien bollen geschikt in de vorm van een kruis. Ongehuwde vrouwen dragen een exemplaar met rode bollen, gehuwde vrouwen krijgen een zwarte Bollenhut. Oudere vrouwen en weduwes moeten zich tevreden stellen met een eenvoudige zwarte kap.