vrijdag 26 juni 2015

Af en toe een zin

Hij zag de beuken tot goud zich kleuren en de jonge varens hun waaiers ontvouwen; hij zag ... doch waarschijnlijk kan iedere lezer zich een duidelijk beeld vormen van hetgeen hier moet volgen, van de passage die beschrijft hoe iedere boom en plant in de omgeving eerst groen, dan goudgeel wordt; hoe de maan met nooit aflatende regelmaat opkomt en de zon ondergaat; ... hoe de nacht overgaat in de dag en de dag in de nacht; ... hoe alles zowat twee of drie eeuwen lang hetzelfde blijft, afgezien van een handje stof en wat spinrag, die een oud vrouwtje makkelijk in een half uur bijeen kan vegen; een slotsom waartoe wij eerder gekomen waren, moeten wij toegeven, als wij eenvoudig hadden vastgesteld dat 'de Tijd verstreek' (en hier zou de juiste spanne tussen haakjes kunnen worden vermeld) en er hoegenaamd niets gebeurde.

Zin uit Orlando van Virginia Woolf.

2 opmerkingen: