maandag 1 april 2013

Waarom?

Dus, een blog.

Eindelijk?
Alweer?
Waarom?

Misschien stel ik mijzelf eerst voor?
Ward Mertens,
30 jaar,
zit in het vierde jaar aan de Schrijversacademie Antwerpen. Onder begeleiding van auteur Lief Vleugels schrijf ik een eindwerk - een roman.


Die titel, ik heb erover getwijfeld.
Eerste idee: ik schrijf een roman.
Dat klinkt ambitieus. En nee, er is niets mis met ambitie, maar wat als die roman er nooit komt?  Moet ik dan stoppen met bloggen?

Idee twee: ik schrijf.
Kort, bondig, efficiënt en flexibel. Een blognaam die beantwoordt aan de hedendaagse eisen. Blogger stak er een stokje voor: volgens hen kon die titel niet.

Shit.

Dus: Ward Mertens schrijft.
Eerder kort, bondig, efficiënt en flexibel. Een titel die mij toelaat in eender welk genre te gaan schrijven (van roman tot depri dagboekbericht).

Eindelijk?
Ja, eindelijk. Ik zit al jaren te zeuren tegen vrienden: 'Ik moet nog eens met een blog beginnen.' Rond mijn achttiende heb ik een paar jaren geblogd over muziek via Livejournal.  In het Engels nota bene! Nadien heb ik mij vaak afgevraagd waarom ik zo lang heb gewacht om in het Nederlands te schrijven. Misschien zat mijn moedertaal mij te dicht op mijn huid? Misschien nam ik meer afstand van mijn woorden door in een andere taal te schrijven? Misschien was de uitleg eenvoudig: ik surfte in die tijd meestal op Engelstalige sites en deelde een kot met buitenlandse studenten.

Alweer?
Mijn tweede blog, ook weer een Livejournal, was een uitklep om Nederlandstalige teksten die ik had geschreven snel te kunnen delen. Zodra het laatste woord was getypt, zwierde ik het bericht online. Die publicatiedruk botste met een van mijn eerste schrijflessen (en zoals meestal bleek die les te kloppen): een tekst wordt beter als je hem een tijdje laat liggen. Dus, ik raakte in de knoei met mijn blog. Gevolg 1: ik schreef zeer sporadisch. Gevolg 2: er kwam geen hond meer naar mijn blog. Gevolg 3: als ik iets schreef, had niemand het gezien.

Dus, ik wilde gezien worden?
Ook. Al weet ik niet helemaal of dat de reden is waarom ik aan Ward Mertens schrijft ben begonnen. Hmpf, zo raken we er niet uit. Genoeg gezeverd, we gaan naar de essentie.

Waarom?
Soms denk ik: het is een negatieve keuze. Ik wil geen Facebook of Twitter (onoverzichtelijk, te snel, te kort).
Maar ook (vooral) een positieve keuze: ik wil schrijven over schrijven.
De meeste boeken die het schrijfproces belichten, laten mij uiteindelijk onbevredigd achter. Ze reiken  een berg aan zinvolle tips en trucs aan, maar eens je wat schrijfcursussen achter de rug hebt, heb je die allemaal een aantal keren gehoord.
Uiteindelijk moet een schrijver schrijven.
Uiteindelijk komt het neer op zitvlees. Een afschuwelijk woord, ik weet het. Al schrijvende hoop ik er een synoniem voor te vinden.
Discipline is ook zo'n veelgebruik schrijverswoord. Ben ik de enige die daarbij denkt aan paarden en zwepen?

Een docent zei ooit: een roman schrijven is als een marathon lopen. Nu ik er zelf een aan het schrijven ben, begrijp ik pas echt wat hij bedoelt.
Het lopen van een marathon kun je na afloop in drie mooie zinnen beschrijven, misschien zelfs in één. Maar dan ben je weer op adem gekomen, heb je iets gedronken. Het beeld van de marathon wordt ter plekke vertekend. Hoe die marathon echt was, valt uit een verklaring achteraf moeilijk af te leiden.

Wat ik wil doen is die marathon beschrijven terwijl ik hem aan het lopen ben.
Met dit blog wil ik proberen om mijn beleving van het schrijfproces uit te leggen. Om afstand te nemen van wat ik heb geschreven. Maar vooral over hoe een tekst tot stand komt.

PS: voor wie tot hier heeft gelezen nog even dit: nee, ik zal dit blog niet volproppen met half afgewerkte romanhoofdstukken. En nee, het wordt ook geen literaire doe-ik-het-goed?

3 opmerkingen:

  1. tweede poging tot het plaatsen van een reactie.
    heb ik dit goed begrepen? word ik verondersteld mee een marathon te lopen? trefwoorden: schrijven, zitvlees, discipline... het een in contradictie met het ander. hoe deed haruki murakami het ook weer? 'The most important qualities to be a fiction writer are probably imaginative ability, intelligence, and focus. But in order to maintain these qualities in a high and constant level, you must never neglect to keep up your physical strength.'
    daarom runt murakami dus. maar ward is ook een runner, elke dag van l naar l. neen, niet lola & lisa, maar woon-werkrunnen: leo en leuven.

    het zal dus wel lukken!

    zie ook http://www.runnersworld.com/celebrity-runners/im-runner-haruki-murakami

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Murakami heeft gelijk: schrijven en bewegen (zowel fysiek als mentaal) zijn belangrijk. Met het zitvlees verwijs ik eerder naar discipline dan naar het 'echte' zitvlees. Dus, op het einde van de rit zeg ik hetzelfde als Murakami (tot zover de originaliteit van mijn eerste blogbericht ...).

      Verwijderen
  2. oeps! ik bedoelde natuurlijk dat een marathon lopen in contradictie is met zitvlees.

    maar toch is er een link, zie murakami...

    yasmin

    BeantwoordenVerwijderen