Boeken gekocht was een van mijn eerste berichten. Dit blog moest (ook) een logboek van mijn nieuwe aankopen worden. Tot nu toe bleef het bij dat ene bericht. De confrontatie met mijn (ontspoorde) drang naar boeken is ... euh ... confronterend. Ik leg een bibliotheek aan voor mijn pensioen, weet je wel?
Een half jaar geleden ondernam ik een tweede poging voor een bericht over pas gekochte boeken. Het lijstje bleef, tot vandaag, een concept. Aangezien ik blog-gewijs de confrontatie met mijn boekenkast aanga, vroeg ik me af welke boeken ik ondertussen heb gelezen.
Tijdens mijn obsessie met Stil de tijd (klik!) wilde ik ander werk van Joke J. Hermsen in huis halen. Haar romans spraken me minder aan, dus kocht ik haar eerste essaybundel Heimwee naar de mens. Volgens de achterflap gaan de teksten over filosofie, politiek en kunst. De bundel ligt voorlopig ongelezen in de kast. Ik durf er bijna niet in te beginnen, ben bang dat ik er als een sneltrein zal doorvliegen. Daarom stel ik mijn genot uit.
Een andere essaybundel, Valse papieren van Valeria Luiselli, las ik ondertussen wel uit. Uitgeverij Karaat vertaalde het werk van de Mexicaanse en gooide het op de markt met een voorwoord van Cees Nooteboom. Luiselli verzamelt haar epifanieën. Ze lijkt bijna per ongeluk te schrijven over het leven, de dood, poëzie, relingo's (stedelijke restplekken) en de onmogelijkheid om het woord saudade te vertalen. Je moet Valse papieren gewoon lezen en dan krijgt je misschien een Luiselli-epifanie cadeau zoals ik in Wenen.
De roman Stoner van John Williams, de sleeper hit van 2013, is een parel die me tijdens de zomer een slapeloze nacht bezorgde. Een pageturner met diepgang. Geloofwaardig, herkenbaar en goed geschreven. Volgens sommigen een verhaal over een loser, volgens anderen een verhaal over een man die gracieus een gewoon leven draagt.
Sinds 2008 rijgen we de crisisjaren aan elkaar. In Een paradijs waait uit de storm zoekt politiek filosoof Thomas Decreus naar een links antwoord op het falen van het neo-liberalisme. Hij gaat op zoek naar bouwstenen om tot een actieplan te komen. Decreus heeft nog niet de flair van Hermsen en Luiselli, maar met zijn lang essay doet hij een goede worp. Ik had hem graag meer zien doen met de stenen die hij naar de ruïne van de crisis sleept. Enkel op de laatste bladzijden doet hij een bescheiden poging. Ik wens Decreus in 2014 een shot rock and roll toe en dan wordt zijn volgende boek helemaal een knaller.
Soms kom ik op korte tijd verschillende keren in aanraking met de naam van een auteur. Het overkwam me met Jan Lauwereyns, een Vlaamse wetenschapper en dichter die woont en werkt in Japan. Bij Fnac kocht ik Hemelsblauw, een bundel die in 2012 de VSB Poëzieprijs kreeg. Ik heb hem nog maar één keer aandachtig gelezen en kan er nog niet veel over zeggen. In die periode maakte ik ook kennis met het werk van Yang Lian. Bij beide dichters voel ik de link met het Oosten. Hun verstilde beelden bewegen.
Het goedkoopste boekje (0,50 euro in de kringwinkel!) in mijn lijst is Sonnetten van William Shakespeare. Ik las ooit een paar van zijn sonnetten toen ik de opdracht kreeg er zelf een te schrijven. Het resultaat was abominabel, maar toch leerde ik ontzettend veel over het belang van de vorm van een gedicht. Voor dichters die zich binnen een vaste versvorm kunnen bewegen, neem ik mijn hoed af. Wat voor sommigen een marteling is, is voor anderen een bevrijding. Ik schrijf nog steeds geen vormvaste poëzie, maar ik schrijf sindsdien wel vormvaster. Al mijn lof voor Shakespeare en zijn sonnetten ten spijt, heb ik nog geen letter in dit oude, vergeelde boekje uit 1958 gelezen.
Eindresultaat: 4 op 6 boeken gelezen. Ben ik dan geslaagd?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten