Boekenkasten gekocht

Ik heb het geluk om in huis een leeskamer te hebben. De ruimte moest een stil alternatief worden voor de woonkamer waar de televisie staat. Langzaamaan palmde ik de kamer in. Er kwam een sofa, een salontafel, drie boekenkasten, een computer en boeken, veel boeken. Ooit pasten ze allemaal in die drie kasten. Er was zelfs plaats over. Dat was voor ik de kringwinkel ontdekte.

Het chronische plaatsgebrek dwong mij om creatief om te gaan met de beschikbare ruimte. Ik legde nieuwe boeken in en op de kasten, op de grond, naast de computer, op en onder de tafel, etc. De kamer werd alsmaar voller en stoffiger, en ik bracht er steeds meer tijd door. Andere mensen vonden het een rommelhok. Wil je een plek voor jezelf, zorg dan dat ze niet te netjes wordt. Ook de rest van het huis moest eraan geloven. Op mijn nachtkastje en op bijzettafeltjes in de woonkamer maakte ik labiele boekenbergen.

Toch moet zelfs een groot liefhebber van literatuur en enige smerigheid af en toe beseffen wanneer een grens wordt overschreden. Bij elk nieuw boek dacht ik: heb ik nog plaats? Die gedachte had echter geen invloed op mijn koopgedrag. De stapels werden groter. In mijn ergste nachtmerrie bezweken mijn drie boekenkast onder het gewicht van zo veel boeken.

Het was tijd voor verandering.
Het was tijd voor een nieuwe kast.
Het was tijd voor wel twee nieuwe kasten!

'Naar Ikea!' zei ik vol goede moed. En deze keer zouden die Zweedse rakkers mij geen euro te veel kosten. Ik had een strak plan, want Ikea zonder plan = verloren lopen en thuiskomen met een zitzak, een kookpot of een kledingrek dat ik niet nodig heb.

Ik reed naar de vestiging in Zaventem en probeerde mijn adem onder controle te houden. Op de parking keek ik een laatste keer naar mijn vooraf gemaakte lijstje en ging naar binnen.

*Een uur later*

Ik zette mijn tanden in een portie Zweedse balletjes (vijftien stuks). Mijn nieuwe aankopen had ik al in de auto gelegd. Ik had mij strikt aan het lijstje gehouden. Overbodige kandelaars of taartscheppen konden alleen maar dromen van de binnenkant van mijn blauwe Ikea-zak.

*Even later*

Net voor ik naar buiten ging, liet ik in de diepvriesafdeling mijn oog vallen op een zak Kanelbullar. Ach, ik mag niet te streng zijn voor mezelf, dacht ik. Een mens moet toch eten? De volgende ochtend bleken die bullar een ware ontdekking. Samen met een kop straffe koffie en een goed boek was het een onklopbare ontbijtformule. Nigella Lawson maakte van mij een kaneeljunk en ik ben er trots op!

Ondanks mijn zwak moment, was ik toch maar mooi aan de Ikea-stress ontsnapt. Voorlopig althans. De stress kon alsnog de kop opsteken wanneer ik thuis dat strak Zweeds design moest installeren. Ook hiervoor had ik, dankzij jarenlange Ikea-ervaring, een oplossing gevonden: delegeren. Een paar weken later kwam een man met een snor en een boor de twee nieuwe kasten aan de muur hangen.

Ik verzamelde al mijn losliggende boeken en schikte ze per uitgeverij en per genre op de lege schappen. Ik droomde van een kamer zonder rondslingerende literatuur. Eindelijk alle poëzie keurig naast elkaar. En er was nog plaats! Eindelijk alle theaterteksten keurig naast elkaar. En er was nog plaats. Mwoehaha!

En toen waren alle schappen vol en lag er nog een stapel boeken op de grond.