Magazine gelezen: The Happy Reader

Een agenda eind december, begin januari. Je weet wel hoe dat gaat. Plots staan alle dagen vol. Tussen het feestgedruis door kom je niet toe aan rusten of vrienden zien. In de tweede helft van januari maak ik dat goed. Een uitgesteld eindejaarsbezoek aan een vriend heeft een leuk voordeel: ik krijg soms nog een kerstcadeau, terwijl ik dat niet meer verwacht.

Vorig weekend leek het weer even kerst met een plat cadeau op mijn schoot, gewikkeld in een rode verpakking met witte sneeuwsterren. Ik hield een exemplaar van The Happy Reader in mijn handen, een magazine waar ik nooit eerder van had gehoord. Het was het eerste Reader-nummer op de markt. Een jaar lang mag ik elk seizoen een nieuwe uitgave in mijn brievenbus verwachten.

The Happy Reader is een samenwerking tussen Penguin Books (een Britse uitgever die klassiekers verkoopt in een betaalbaar paperbackformaat) en Fantastic Man (een Nederlandse uitgever van het gelijknamige blad). The Happy Reader mikt op iedereen die van lezen houdt, liefst offline en op papier. Vooral dat laatste sprak me erg aan.

Erg verslavend spul, zo bleek. Gisterenavond las ik het in één ruk uit. Vanaf de eerste bladzijde dacht ik: waarom werd zo'n magazine nooit eerder gemaakt? Bladen en kranten stillen met hun literaire bijlagen of pagina's onze honger naar recensies, interviews en beschouwende stukken. Meestal komt de leeservaring slechts zijdelings aan bod. Als je er het internet op naslaat, merk je dat menig blogger net daarover schrijft.

The Happy Reader valt uiteen in twee delen. In het eerste wordt een bekend persoon over zijn ervaring als lezer geïnterviewd. In het eerste nummer is die eer weggelegd voor acteur Dan Stevens. Hij zetelde in de jury van de Booker Prize, is editor van het online magazine The Junket en vertolkte de rol van Nick Guest in de tv-serie gebaseerd op The Line of Beauty van Alan Hollinghurst. Naast het interview staat een knappe foto van een close-up van zijn grijzige pupil. In een onderschrift wordt de kleur van zijn oog vergeleken met Siberische husky's, de Indische Oceaan en een afgelegen berg bij valavond. Een nieuw genre is geboren: onderschriftpoëzie!

In het tweede deel staat één boek centraal, en dat is meteen ook het Book of the Season. In het huidige nummer is dat The Woman in White van Wilkie Collins. Een roman uit 1860 die aanvankelijk als feuilleton in een krant verscheen. In een essay wordt het werk historisch gekaderd. Daarnaast krijg je onder andere een recept voor chocoladetruffels met vanille, een snoepje dat ook in de roman voorkomt, en een modeshoot waarin vrouwelijke modellen in witte outfit door een sinistere nacht dwalen. Het schrijversduo Nicci French vertelt over hun leeservaring van The Woman in White. Zij verslond het in haar jonge jaren, hij was al wat ouder en kan er zich weinig van herinneren.

Dan Stevens zegt: 'I've always had much more of a smorgasbord approach to things.' Een mooi beeld dat ik ook op mijn gedrag als lezer kan toepassen. Ik heb geen academische opleiding in de literatuur gevolgd. Oeuvres, stromingen, ... vaag ben ik ervan op de hoogte, maar laat me geen examen afleggen, dan faal ik grandioos. Ik wil geen literatuur blokken. Ik zoek liever als een bricoleur mijn weg. Enkel op die manier blijven inhoud, taal, schrijver en stroming in mijn hoofd plakken.

Als lezer laat ik me graag door mijn omgeving beïnvloeden. Alles wat op mijn pad terechtkomt en me zou kunnen boeien, krijgt een plek in mijn boekenkast. Een bevlogen recensie, een tip van een goede vriend of een cover die mijn aandacht trekt, zowat alles kan een aanleiding zijn om mijn interesse te wekken. En net die benadering van lezen, het plezier dat daaruit voortvloeit en de verhalen die we daarover vertellen, heeft The Happy Reader in de vorm van een magazine gegoten.

Meer informatie over The Happy Reader vind je op hun website.