April 2014, Dirk Leyman recenseerde De kunst van het vallen, de nieuwe roman van Gaea Schoeters. Schoeters reageerde verbolgen omdat Leyman de plot van haar boek weggaf. Op Facebook schreef ze:
Dat je als recensent mijn boek niet goed vindt, vind ik prima. Dat je me pedant noemt, eveneens. Dat je de humor er niet van ziet, tot daar aan toe. Maar dat je in een recensie volstrekt onnodig de plot weggeeft, daarmee bewijs je alleen dat je een geweldige lul bent. Want dat is een boek moedwillig beschadigen. Wie nog met plezier wil lezen, laat vandaag dus beter De Morgen dicht.
Schoeters publiceerde Leymans recensie op haar blog, maar verwijderde de 'plotzin'.
En toen ging de bal aan het rollen.
Leyman hield er niet van dat zijn recensie met een zwarte stift werd bewerkt. En ook anderen spuiden hun mening. Een kleine greep uit het aanbod: Mark Cloostermans, Jeroen Theunissen en Jos Borré.
Schoeters vroeg De Morgen een recht van antwoord. Haar vraag kreeg geen gehoor, dus goot ze haar gedacht in een blogbericht: Het recensentenrelletje.
Wat is een goede recensie? Ten tijde van de recensierel wilde ik er zelf ook een blogbericht aan wijden. Het kwam er uiteindelijk niet van omdat ik geen steekhoudend antwoord kon bedenken. De waarheid ligt ergens tussen Leyman en Schoeters in (zei hij diplomatisch).
Zolang we praten over wat een recensie mag, kan of moet zijn, staan de boekenbijlagen op zich alvast niet ter discussie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten