Vanaf 19u tellen mijn ouders en ik de doden.
Een lokale ster verdrinkt in een glas wodka.
Een draaikolk verscheurt de ark van Europa.
De oudste mens bezwijkt aan een modderstroom.
Het reclameblok prijst comfortabele gezinswagens aan,
goedkope luxereizen en ultra-absorberend maandverband.
Later kijken we naar een documentaire over kanonnenvlees.
Daar slachtoffermonden niet langer praten,
wordt aan partner of verre verwant om getuigenis gevraagd.
Zij proberen zich het slagveld in te beelden
en dan vooral de reactie daarop van naam soldaat.
Voor het slapengaan tel ik de kogels onder mijn kussen.
Het zijn er twee.
Ik roep mijn ouders om me van het aantal te vergewissen.
Mijn moeder zegt: het zijn er twee.
Mijn vader zegt: het zijn er drie.
Ik bid om de komst van de tandenfee.
In het donker kan zij zich tussen tand en kogel vergissen.
Die nacht droom ik over een piratenschip.
Mijn moeder ligt als een losjes opgerold touw op het dek.
Mijn vader is een geest met een lap voor zijn oog.
In mijn hand liggen een pistool en de laatste kogel.
De piraten heffen een zeemanslied aan.
Eerst moeten we vechten, niemand weet hoe lang.
Eerst moeten we vechten voor ons belang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten