 |
| © Hertkore |
Op
een podium kreunt een vrouw luid en onregelmatig. De natte flyer op de bar
spreekt over improvisatie – een hommage aan de zang van een niet nader genoemde
stam in een niet nader genoemd West-Afrikaans land. Een drummer en een
trompettist houden het gekreun halsstarrig bij. Een contrabassist probeert
tevergeefs een rode draad door stem, drums en trompet te trekken en draait dan
maar zijn snaren tot een weerbarstig bolletje.
Het publiek is onverbiddelijk. Vanochtend,
net na het ontwaken, lukte het hen de zin van het leven samen te vatten in één
gefluisterd woord. Ze herhalen het woord tegenover hun gezelschap. Dan voegen
ze er nog één aan toe. En dan nog één en nog één. Het woord is een zin
geworden, en dan nog één en nog één.
Als ik op hertcore tik, dan komt de pagina van een designstudio te voorschijn. Hehe, waar haal jij de boter vandaan. Oeps, wat klets ik nu over boter, we zitten hier in het theater.
BeantwoordenVerwijderenEen voorstelling die we jaren geleden samen gezien hebben, (ver)leidde me tot een woordenstroom van 2730. Woorden.
Ach wat, ik wil eigenlijk zeggen: knappe, verdichte, absurdistische, superliteraire stukjes schrijf jij.
Ik lees je!
De beelden komen allemaal uit Hasselt, hoofdzakelijk uit Parkin Astrid.
Verwijderen