2017 blijkt het jaar van de eerste keer. Na de Saturday Poetry Pub en Zeghetmettekst, volgde op donderdag 1 juni mijn eerste keer Uitgelezen. Het live boekenprogramma brengt lezers en boeken samen op verschillende locaties in Vlaanderen. De laatste Hasseltse editie van dit cultureel seizoen stond in het teken van de 25ste verjaardag van de Japanse Tuin.
Sinds 2003 is Uitgelezen een vaste waarde onder literatuurliefhebbers. De samenwerking tussen het Gentse Kunstencentrum Vooruit en de krant De Morgen presenteert op regelmatige basis een live boekenprogramma in Gent, Leuven, Oostende, Antwerpen en Hasselt. Freelance journaliste Fien Sabbe modereert het gesprek en wordt, afhankelijk van de locatie, vergezeld door Anna Luyten, journaliste, en Jos Geysels, voorzitter van het Vlaams Fonds voor de Letteren. De rest van het panel bestaat uit gelegenheidsgasten.
In Hasselt tekenden Sabbe en Luyten present samen met journalist Eric Donckier, vertaler Luk Van Haute en auteur/zanger Elvis Peeters. Naar aanleiding van het Yokoso Festival ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van De Japanse Tuin viel de keuze op drie boeken van auteurs met Oosterse roots: Luister naar de wind & Flipperen van Haruki Murakami, Ik ben een kat van Soseki Natsume en Een bijna volmaakte vriendschap van Milena Michiko Flasar.
Wat heb je gemist? Vier dingen:
1. Het gezicht van Luk Van Haute
Luk Van Haute studeerde Japanse literatuur aan de Universiteit van Tokio en promoveerde op het vroege werk van Nobelprijswinnaar Kenzaburo Oë. Hij vertaalde verhalen van Haruki Murakami, Soseki Natsume, Yasunari Kawabata en stelde de bloemlezing Liefdesdood in Kamara samen. De man bracht inmiddels zoveel tijd in Japan door waardoor hij zelf een erg Oosters gezicht (die oogopslag, die wenkbrauwen!) heeft gekregen. Zoals baasjes die op hun hond gaan lijken, antwoordde hij toen Sabbe vroeg of er Japans bloed door zijn aderen stroomt. Zie jij het ook?
2. De stem van Anna Luyten
Klinkt ze passioneel, bevlogen of een tikje zwoel? Een beetje van alledrie, me dunkt. Ik hoorde haar stem voor het eerst in de jaren negentig in de talkshow Volle Maan, een programma waarin een vrouwenpanel onder leiding van Lea Van Hoeymissen een mannelijke gast interviewde. Luyten schreef telkens een prikkelende ode over en voor de man in kwestie. Ik was te jong om te begrijpen wat ze allemaal zei, maar dat kon me niet schelen. Ze intrigeerde me vooral met de manier waarop ze sprak: traag, bedachtzaam, maar allesbehalve twijfelachtig. Geef haar een telefoonboek en ze laat het klinken als poëzie.
Ik stel voor dat de mensen - wie zijn dat eigenlijk? - stoppen met zeuren over de nood aan een boekenprogramma op de televisie. Zolang het er niet is, vinden de mensen dat het er één moet komen. Als het wel gemaakt wordt, zoals het ter ziele gegane Iets met boeken of Man over boek, dan kijkt niemand ernaar. En dat terwijl er met Uitgelezen al jarenlang een boekenprogramma is dat dichter bij komt dan eender welk televisiescherm. Wil je er de volgende keer ook bij zijn? Boek hier je kaarten voor het volgend seizoen.
2. De stem van Anna Luyten
Klinkt ze passioneel, bevlogen of een tikje zwoel? Een beetje van alledrie, me dunkt. Ik hoorde haar stem voor het eerst in de jaren negentig in de talkshow Volle Maan, een programma waarin een vrouwenpanel onder leiding van Lea Van Hoeymissen een mannelijke gast interviewde. Luyten schreef telkens een prikkelende ode over en voor de man in kwestie. Ik was te jong om te begrijpen wat ze allemaal zei, maar dat kon me niet schelen. Ze intrigeerde me vooral met de manier waarop ze sprak: traag, bedachtzaam, maar allesbehalve twijfelachtig. Geef haar een telefoonboek en ze laat het klinken als poëzie.
3. De vergulde blaadjes aan het plafond van het SmaakSalon
Met het SmaakSalon heeft Uitgelezen een toplocatie te pakken. De brasserie is ondergebracht in het Huis de Corswarem, zowat het bekendste en statigste herenhuis in Hasselt. Vul dat huis met boeken en mensen die van boeken houden, en je weet dat alle elementen aanwezig zijn om er een geslaagde avond van te maken.
4. De overwinningkreet (of het gebrek daaraan)
Bij het binnenkomen mocht iedereen zijn naam op een briefje schrijven. Aan het einde van de avond trok de onschuldige hand van het panel daaruit vijf namen. Zij gingen naar huis met een van de besproken boeken. Ik smeerde mijn keel voor een overwinningskreet, maar het werd niks nada noppes. Zo'n exemplaar van Liefdesdood in Kamara had ik anders graag aan mijn boekenkast toegevoegd. De overwinningskreet van zij die wel wonnen, liet te wensen over. Hoe kun je wennen aan een boek gratis en voor niks krijgen? Dan schreeuw je het toch uit?! Rare mensen. 't Was warm, dat zal het geweest zijn.
Fien Sabbe, Jos Geysels en Anna Luyten |
Hij is eens in Halle geweest, voor de leesclub. Inderdaad, voor een bespreking van Liefdesdood. Ik vond ook dat hij erg Japans leek, ik kreeg een schok. Liefdesdood is trouwens een supermooi verhaal.
BeantwoordenVerwijderen