 |
| © KraakCafé Hasselt |
Limburg en literatuur, het mag wat vaker twee handen op één buik zijn. De laatste jaren komt daar gelukkig verandering in dankzij de literaire evenementen van het Literair Museum, de Provinciale Bibliotheek, Zeg het met tekst, De Tijd Hervonden en sinds kort dus ook het KraakCafé.
Met het café willen Jochen Vanbrabant, Marina Kazakova en Marco de krakersbeweging nieuw leven inblazen. Hun kraakpand op de Helipoststraat moet een sociale en culturele vrijplaats worden. Als ze de deuren voor het publiek openzetten, verandert hun living in een café. In een andere ruimte op het gelijkvloers staat een podium. Het publiek kan zitten, liggen of staan op tafels, banken, stoelen en kussens in allerlei kleuren en formaten.
 |
| © KraakCafé Hasselt |
Tot mijn schaamte moet ik bekennen dat ik slamdichter Jee Kast nooit eerder live had gezien. Maakt dat van mij een slechte Limburger/literatuurliefhebber? Sinds zaterdag is dat gat in mijn cultuur gedicht. Vanaf een stoel op de eerste rij zag ik hem een half uur lang het beste van zichzelf geven. Elk haartje in zijn baard, elke spiertje in zijn gezicht bewoog voortdurend. Je kunt zijn slams vergelijken met zijn optredens in Belgium's Got Talent, maar dan echter, intenser en ontzettend dichtbij.
 |
| © KraakCafé Hasselt |
In 2014 studeerden sven staelens en ik samen af aan de SchrijversAcademie Antwerpen. Het was van dat afstudeerfeestje geleden dat ik hem aan het werk zag. Hij wreef eens in zijn baard, stroopte zijn mouwen op en showde nonchalant zijn nieuwste tattoo. Hij las vooral gedichten uit zijn debuut samen apart, maar bracht ook met verve plan voor de lente, een bijdrage die hij schreef voor het lentenummer van het literaire tijdschrift Gierik & NVT. Een gedrukte tekst op een podium tot leven zien komen, het was me wat! Volgens mijn gezelschap van die avond stond er op dat moment een grote glimlach op mijn gezicht.
 |
| © KraakCafé Hasselt |
Miet Rabijns en Frederik Claes
Mijn laatste complimenten zijn voor Miet Rabijns en Frederik Claes. Merci voor de piano en de viool. Te vaak wordt muziek tussen twee dichters door als muzikaal behang weggezet. Dat was in de Saturday Poetry Pub niet het geval. Zelden zag ik een muzikante met zoveel pit bladmuziek omdraaien en spelen. Ik moet daar eens een gedicht over schrijven dat niet over de liefde gaat.
 |
| © KraakCafé Hasselt |
Wat vond jij van de Saturday Poetry Pub?
Beste Mijnheer Mertens,
BeantwoordenVerwijderenmet spijt te weten wat ik heb gemist, heb ik jou artikel gelezen.
Ik hoop dat ik een van de volgende gelegenheden er bij kan zijn, en hoop als nieuwkomer in de wereld van idee en rijm de moed vind om ook jullie podium te betreden, om zo eer te brengen aan het pracht gegeven wat jullie hebben gecreëerd.
Om u niet direct een blind vertrouwen in mij te laten steken, vind u enkele van mijn gedichten en gedachten op ronalds gedichtenblog eveneens hier op google+
Groetjes en tot snel.
Beste mijnheer Schroeders,
VerwijderenFijn om te horen dat u mijn blog graag hebt gelezen. Als het u lukt, moet u zeker een keer naar Hasselt afzakken voor een volgende Poetry Pub. Ik maak zelf echter geen deel uit van de organisatie. Ik zat gewoon in het publiek te genieten van wat er op het podium gebeurde. Als u graag zelf een keer op het podium wilt staan, raad ik u aan rechtstreeks met het KraakCafé contact op te nemen via Facebook. U vindt de link naar hun pagina in de tweede alinea van mijn blog.
Het is altijd fijn om andere dichters op blogger te ontmoeten. Ik volg u vanaf vandaag via Google+.
Vriendelijke groet,
Ward Mertens