dinsdag 13 februari 2018

Herinner je (5)

Herinner je
Donderdag 31 oktober 1996, 15:11u, Groot-Brittannië
Aan het zebrapad wacht je met je ouders om over te steken. De regen valt met bakken uit de lucht. Het verkeer zit muurvast. Centimeters scheiden bumpers van elkaar. Een gezin in de auto staat voor het rode licht. Ze zijn te laat – 'we are late,' hoor je de vader schreeuwen en hij klopt met een vuist op het stuur. De ruitenwissers zwiepen heen en weer. Het licht springt op groen, maar het verkeer komt geen meter vooruit.

Je tikt met je vinger tegen het raam van de bestuurder. De vader van het gezin weigert het naar beneden te draaien en kijkt je misnoegd aan. Het licht springt voor hem alweer op groen en de auto voor de zijne schuift enkele centimeters op. Hij duwt het gaspedaal in, maar jij legt je handen op het dak. De auto blijft ter plekke staan en de wielen draaien alsmaar driftiger in het rond. De banden beginnen te roken. Het kruispunt ruikt naar rubber. De vader vloekt, de moeder schreeuwt, de kinderen beginnen te huilen. Het gezin ontsnapt via de kofferbak. Je verkreukelt de auto als een blad papier in je handen. De prop past in de zak van je jas.

Je draait je om en roept naar je vader: ‘Heb je dat goed in beeld gekregen?’ Hij staat met zijn rug naar je toe en kijkt naar de etalage van een souvenirwinkel. Je moeder roept iets, maar door het drukke verkeer kun je haar niet goed horen. Je vader kijkt nog steeds naar de etalage van een souvenirwinkel.

Meer lezen? Klik hier.

2 opmerkingen:

  1. Jij, een kind nog, een puber, een knul, jij remt een auto af, jij houdt het gevaarte zowaar in je knuisten gevangen.... voor de foto!

    Het mafste moment van je verhaal, Hilary Mantel waardig.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hilary Mantel! Die staat al erg lang op mijn lijst van auteurs waar ik dringend eens iets van moet lezen. Wat heb jij al van haar gelezen?

      Verwijderen