Museum
Topographie des
Terrors, een museum over de wandaden van het naziregime, staat op een
symbolische plek. Tijdens De Tweede Wereldoorlog lagen de hoofdkwartieren van
de geheime politie (Gestapo), de staatsinlichtingendienst (SD) en de paramilitaire
organisatie (SS) op een steenworp afstand van het museum. Tegenover de ingang bleef
een stuk van de Muur bewaard.
Topographie huist
in een ultramodern complex (denk: laag, strak en grijs), een buitenkant die
verwachtingen schept voor een even ultramoderne binnenkant (denk: een plek die
de oorlog op interactieve wijze zicht- en tastbaar maakt voor onze generatie). Niet
dus. Zo veel borden met zo veel informatie, dat kan geen mens in één keer
behappen. Ik heb medelijden met de studenten die zich onder het alziend oog van
een docent door het museum heen werken. De meesten doen na een tijdje hetzelfde
als ik: ze leggen zich op een van de banken neer. Desondanks dringt de
boodschap van Topographie door: de nazi’s hebben er een potje van gemaakt. De
vervolging van Joden, Sinti, homoseksuelen en communisten is degoutant. Het
megalomane karakter van de nazipropaganda is hallucinant.
Ik schat dat het ongeveer een uurtje stappen is van het museum naar het hotel. Geeft niks, denk ik. Na zo’n heftig historisch overzicht kan ik dat best gebruiken. Tegen het einde van de wandeling aan loop ik voorbij een gigantische seksshop. Seks, dat is wel het laatste waar ik aan denk. Even verderop, op het voetpad van een lange, brede weg die naar de Nollendorfplatz leidt, kruis ik een vrouw. Haar blouse valt open tot halverwege haar buik en biedt een blik op haar fluoroze bh. Die is op weg naar haar werk, denk ik. Nog geen minuut later besef ik dat ze al op haar werk is. Om de zoveel meters kruis ik vrouwen die een gelijkaardige outfit dragen. Ze ijsberen op het voetpad en laten hun beste kant zien aan de taxi’s die af en aan rijden. Ik word vakkundig genegeerd.
Ik schat dat het ongeveer een uurtje stappen is van het museum naar het hotel. Geeft niks, denk ik. Na zo’n heftig historisch overzicht kan ik dat best gebruiken. Tegen het einde van de wandeling aan loop ik voorbij een gigantische seksshop. Seks, dat is wel het laatste waar ik aan denk. Even verderop, op het voetpad van een lange, brede weg die naar de Nollendorfplatz leidt, kruis ik een vrouw. Haar blouse valt open tot halverwege haar buik en biedt een blik op haar fluoroze bh. Die is op weg naar haar werk, denk ik. Nog geen minuut later besef ik dat ze al op haar werk is. Om de zoveel meters kruis ik vrouwen die een gelijkaardige outfit dragen. Ze ijsberen op het voetpad en laten hun beste kant zien aan de taxi’s die af en aan rijden. Ik word vakkundig genegeerd.
Wat een grappig slot!
BeantwoordenVerwijderen