ciT - Moeder

© Eelco van den Bergh

Je bent een jongeman – zestien, zeventien, hooguit achttien – en loopt in het kielzog van je moeder. Meerdere keren per dag probeer je de stad in je mond te steken. Ben je blind of doof? Gulzig of net kieskeurig? Je moeder wil het weten. Ze belt aan, zegt je naam en samen gaan jullie naar binnen.

'Spreek de letters van het alfabet traag uit,' zegt de dokter, onderwijl klopt hij met een hamer op je keel. Je medicijn: een handvol letterkoekjes. Voor je moeder: het bevel nooit meer terug te komen.

Het eerste koekje smelt op je tong. Je moeder stoot verontwaardigde klinkerklanken uit. Jij duwt de letter Z tussen haar lippen. Je moeder verkruimelt, wordt weggeblazen. De Z ligt heelhuids op de grond. De letter breekt onder je zool – je zette een stap vooruit. En dan nog één en nog één. Wat je doet wordt wandelen genoemd. Je hand volgt een lint dat strakgespannen door de straten loopt. Je voelt bakstenen, groeven, brievenbussen, deuren (open/dicht). Je vingerafdrukken kruipen tegen de muren op. Tot bloedens toe krassen gevels een tweede levenslijn in je hand.