De westerse filosofie is dol op de dood; Hannah Arendt spreekt zelfs van een obsessie met mortaliteit, terwijl de nataliteit totaal genegeerd wordt, hoewel de geboorte net zo wonderbaarlijk is. Want de mens wordt niet alleen als levend wezen geboren, maar ook als mogelijkheid tot verandering: hij is in staat iets nieuws te scheppen, en wordt daarmee, in het denken van Arendt, telkens opnieuw geboren. Onze fascinatie voor dood is begrijpelijk, maar ze zou gecompenseerd moeten worden met een gedachte van nataliteit.
Fragment uit een stuk over de dood in De Standaard der Letteren van Joke J. Hermsen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten