Ontmaagding

Research en schrijven gaan hand in hand. Zelfs een verhaal dat zich in het hier en nu afspeelt, vraagt opzoekwerk. Hoe ziet de plek die je beschrijft er echt uit? Hoe reageert een personage op een moord? Hoe verloopt een ondervraging bij de politie? Al gauw surf je op het net of blader je in boeken om de geloofwaardigheid van een element in een verhaal te checken. Dan blijkt een detail, dat je als vanzelfsprekend beschouwde, niet te kloppen.


Tijdens research kan ik ontzettend kregelig worden. Schrijven, dat gebeurt toch met pen en papier? Schrijvers zetten woorden op papier, want juist dat maakt van iemand een schrijver. Ondertussen ben ik erachter gekomen dat die denkwijze niet klopt. Ik schrijf ook als ik geen pen in mijn hand heb. Zelfs als ik slaap, schrijf ik. Zelfs als ik de trein neem, schrijf ik. En ook research is schrijven. Een geruststellende gedachte. Soms.


Ik wissel schrijf- en researchfases met elkaar af. Ik schrijf net zolang, tot ik een punt bereik waarop ik research moet doen om verder te kunnen. Lang leve google. Geef een zoekterm in en vind in de gigantisch berg webpagina's het antwoord. Ondertussen heb ik de vaardigheid ontwikkeld om de troep van het goud te onderscheiden. Toch verbaas ik me soms over de zoekresultaten. Een onschuldig onderwerp leidt je achtereenvolgens naar een reclamepagina, een website over baby's of een forum voor moslimjongeren. Je denkt dat ik overdrijf? Probeer het zelf eens. Vooral de babysites spannen de kroon. Blijkbaar vinden moeders het interessant om over elke tand, kuch of drol van een pasgeboren kind te spreken.


De voorbije week wilde ik meer weten over ontmaagdingen. Ik hield me vast aan de takken van de bomen toen ik de zoekterm bij google ingaf. Ik bleef, verbazingwekkend, gespaard van een reeks pornografische zoekresultaten. Een van die resultaten leidde me naar een scholierenforum, een plek waar -18-jarigen onder andere vragen stellen over de eerste keer.


Zo trekt Gieltjuh de discussie met de volgende vraag op gang: 'Ben jij als meisje bang om het voor de eerste keer te doen, omdat er gezegd wordt dat het ontzettend pijn doet en de eerste keer niet leuk is?' WouterAFCA antwoordt: 'Meeste meisjes vinden het alleen bij het begin heel even pijn doen maar daarna neemt de geilheid het snel over.' Waarop Dark Phoenix reageert met: 'Kun je nog duidelijker maagd zijn, joh?' In een ander topic over ontmaagding vraagt een jongen waarom meisjes bloeien (sic). Een ander forumlid, met meer ervaring tussen de lakens, geeft hem het verlossende antwoord: omdat het bloemetjes zijn. 

Aangezien mijn roman zich deels afspeelt op een boerderij, raadpleegde ik google een dag later voor informatie over paarden, schapen en koeien. Conclusie: in de agrarische sector wordt meer gesekst dan bij scholieren, maar er wordt niet half zoveel over geluld. 


Internet, een bron van informatie en entertainment. Ik kan erom lachen, maar soms ook denken: waar steek ik mijn tijd in? Ik klik me zot en vind wat ik zoek, maar minstens even vaak doorploeg ik urenlang sites die niets meer met mijn oorspronkelijke vraag te maken hebben. Dan zet ik mijn computer uit en neem ik een boek. Bladeren is leuker dan surfen en zorgt ervoor dat ik bij het onderwerp blijf.

Een leuk gevolg van research is dat ik aan een tekst werk zonder dat ik het in de gaten heb. Wat ik lees, sijpelt het verhaal binnen. Kennis sluit bepaalde deuren, en opent andere waarvan ik vooraf het bestaan niet eens vermoedde. Kennis haakt zich vast aan een verhaal, maakt het gespierd en waarachtig. Het geklik, van website naar website, als een ketting van associaties, breekt mijn hoofd open. Informatie die aanvankelijk niet ter zake deed, werpt later een nieuw licht op het verhaal. 



Ga ik weer aan het schrijven, dan profiteer ik van het opzoekwerk. Niets zo vervelend dan in het midden van een scène moeten stoppen met schrijven omdat ik iets niet weet. De flow stokt en het moment is voorbij. Op dat moment bewijst goede research zijn nut. Ofwel weet ik de oplossing voor het probleem, ofwel weet ik waar ik de oplossing snel kan vinden. Ik kan mezelf ook voorliegen en me een weg om mijn onwetendheid heen kletsen, maar dat levert slechte literatuur op.

Meestal schrijf ik de eerste versie van een verhaal zonder voorbereidend werk. Vaak stemt mijn voorstellingsvermogen met de realiteit overeen. Research is dan een geschenk. Ik mag me ongegeneerd in een onderwerp verdiepen. Fouten worden rechtgezet, details verfijnd. Tegelijkertijd besef ik dat ik nooit alles zal weten. Ik moet het vooral met mijn eigen hoofd doen. Daar zit vaak meer in dan ik denk.