Lang leve Delphine!

Wat gebeurde er op 23 januari 2014? Ik ging eindelijk op de foto met Delphine Lecompte!
Eindelijk, zegt u? In januari 2013 trad Delphine op in Halle. Met een bundel onder de arm nam ik de auto richting Vlaams-Brabant. En toen begon het te sneeuwen. De auto's reden stapvoets over de witte snelweg. Al snel dacht ik: aan dit tempo kom ik nooit op tijd. Daarenboven vermoedde ik dat Delphine, komende van de kust, haar bestemming evenmin zou bereiken. Ik reed de snelweg af en keerde terug naar huis. Een paar uren later vernam ik dat Delphine wel op tijd het podium had gehaald. Als aandenken aan mijn niet-aanwezigheid liet mijn moeder een exemplaar van Schachten en Amuletten tekenen.
WTF is Delphine Lecompte? Een West-Vlaamse dichteres met een voorliefde voor oude beroepen, kleptomanie en sappige bijvoeglijke naamwoorden.
Waar werd de foto genomen? De C-mine in Genk.
Waarom is die foto zo klein? Zo valt mijn lodderoog minder op, te wijten aan moeheid.
Wanneer? Na Achterom, een voorstelling waarin, naast Delphine, ook Ruth Lasters, Maarten Inghels, Max Temmerman en Michaël Vandebril een selectie uit hun achterafgedichten uit De Morgen voorlazen. De Held zorgde voor de muziek.
Een achterafgedicht, excuseer? Van januari 2013 tot januari 2014 schreef een van de vijf dichters elke week een gedicht dat nauw aansloot bij de actualiteit.

Zou ik zelf achterafgedichten kunnen schrijven? Meestal kauw ik maanden op mijn poëzie. Mijn eerste reactie is dus nee. Tijdsdruk is echter iets wonderbaarlijks. Als de deadline lonkt, lukt het me vaak wel om iets leesbaars op papier te zetten. De kwaliteit van zo'n gedicht is vaak gelijk aan werk dat maanden in de kast heeft liggen rijpen. Deadlines hoeven dus niet altijd moordenaars van creativiteit te zijn.

Ik heb veel respect voor wat de vijf dichters het voorbije jaar hebben gepresteerd. Van vier van hen heb ik bundels in mijn boekenkast staan. Mijn oprechte excuses aan Max Temmerman! Ik wil zijn Bijna een Amerika zeer graag kopen, maar heb mezelf een boeken-koop-stop opgelegd. Buiten dan dat ene boek dat ik gisteren heb gekocht met een bon (dus dat telt niet), en dat andere dat in Boekarest op me ligt te wachten (heb ik voor de stop besteld, dus dat telt ook niet).

Hieronder kun je mijn favoriete moment uit de voorstelling zien. Delphine Lecompte schreef De Koning is niet dood, lang leve Delphine! naar aanleiding van de heisa rond Delphine Boël, de buitenechtelijke dochter van de voormalige koning Albert. In 2013 spande ze een rechtszaak aan om hem tot een DNA-test te dwingen.



Alle achterafgedichten uit De Morgen kunt u hier herlezen.