Dankzij de Halse dichteres Nicole Van Overstraeten kreeg ik een plek op de affiche van Publiek Geheim. Ik vertoef in aangenaam gezelschap van ervaren dichters. Ik zal mijn best moeten doen om geen mal figuur te slaan.
Voor de gelegenheid halen Nicole Van Overstraeten en ik een oud collectief van onder het stof: LesAmys - een dynamisch gezelschap dat afhankelijk van het uur en de plaats een andere samenstelling kent.
Tot zover de obligatoire, blitse promotalk.
Publiek Geheim heeft ervoor gezorgd dat ik opnieuw poëzie heb geschreven. Door de focus op mijn eindwerk/roman voor de Schrijversacademie, verzeilde mijn poëtisch pen achteraan in een schuif. Het verleden heeft mij al verschillende keren hetzelfde geleerd: ik heb druk van buitenaf nodig om poëzie te schrijven. En dat is gek, want eens ik met poëzie bezig ben, kan ik er niet mee stoppen. Ik durf zelfs eerlijk bekennen dat ik bij momenten liever gedichten schrijf dan verhalen. De verhouding 'nadenken over' en de fysieke pen op het fysieke blad is 95% tegenover 5%. In die zin worden gedichten, veel meer dan verhalen en romans, onderweg geschreven.
Voor Publiek Geheim doe ik de cyclus Paars. Dat is een voorlopige titel van een even voorlopige cyclus van zeven gedichten. Ik liet mij inspireren door VIOLET, een dansvoorstelling van Meg Stuart.
Het is een hermetisch(e) monster/teddybeer geworden. Over de kwaliteit durf ik mij nog niet uit te spreken. Ik doe het ruw op de planken. Als ik zenuwachtig ben, dan spartel ik mij in minder dan een minuut door de cyclus. Voel ik mij een tweede Dirk Roofthooft, dan pauzeer ik tussen elke regel minutenlang en valt ieders mond open van verbazing.
Het blog van Nicole Van Overstraeten vind je hier.
Het blog van Jaak Otterspeer vind je hier.
De trailer van VIOLET kun je hier zien.
